donderdag 29 juni 2017

Els telt...

...niet meer

Ik had een opwijking: tellen aan de hoeveelste Els ik al was.
2.0, 3.0,...
Ik ben daar mee gestopt. Omdat dat zwart-wit denken is (als controlefreak een heel aangename manier) en omdat Karel gelijk heeft: het is grijs! Zwart-wit bestaat niet.

Ooit maakte ik een volledig nieuwe start, van de moeten, maar ik wou ook wel.
Ik zag mijzelf toen als een beschreven blad. Alles dat me niet meer paste schrapte ik. Stillekes aan begon ik dat blad te vullen met dingen die wel echt mij waren. Toen bleek dat soms te veranderen en begon ik met potlood te schrijven. (In mijn hoofd hé, niet echt.)

Nu blijkt dat er nog vanalles op dat blad staat dat ik niet heb geschrapt omdat ik niet wist dat het er stond. Onbewuste dingen dus. Dingen die ik ook kwijt wil.
Maar met onbewuste dingen is dat niet zo evident.
Het heeft wat te maken met wat Prentje laatst schreef, trouwens zo blij dat ge terug zijt Prentje! (Vaak zit ik met iets waar gij ook met zit maar dan beter beschrijft, merci!)

Onbewuste dingen dus. U aangepraat, aangeleerd, ingeprent door ouders, familie, school, vrienden, leerkrachten,... en dat al heel vroeg in de kindertijd.
Die dingen vormen uw kader, uw bril, uw manier van denken en voelen én reageren. Ze zorgen voor automatische reacties. Bijvoorbeeld boos worden om iets kleins maar dat is dan wel net één van je dingetjes (van vroeger) of tegen iets zijn en niet goed kunnen zeggen waarom.

Dat gaat niet simpel worden. Ze opsporen, er aan werken, ze herkennen, ze vermijden,...Onbewuste dingen veranderen niet zo makkelijk als bewuste.
Maar ook dat is ok.
Er kunnen altijd nieuwe banen aangelegd worden.
Ik ga daar stillekes aan werken.
Ik heb tijd.
Ik ben een 'werk in wording'.

Iets komt pas op je pad als je er klaar voor bent. Als ik in therapie weer tot een nieuw 'werkpunt' kom (zo mag ik het niet zien, noch noemen want dat is taal van de strenge, zwart-witte Els, maar ge snapt me wel hé) is dat even balen maar weet ik ook dat ik weer een stapje verder ben. Ik ben klaar voor een nieuwe, moeilijkere taak. Dus toch weeral gegroeid, al voelt het niet altijd zo.


Is dat hier allemaal een beetje te volgen en te begrijpen? Zijn dat dingen waar jullie ook met worstelen? Laat maar horen, ik worstel graag samen ;)

''Bekijk dingen van een afstand en de scherpe randjes vervagen.''
-Olaf Hoenson -

Fijne opwijkende donderdag nog lieverds,
Els

7 opmerkingen:

  1. Dat noem ik geen 'stelen' hoor, dat is keurig verwijzen :-).

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Elk diep dal is een levensles en als je alles weer achter de rug hebt, ben je rijker. En op je pad komen altijd kansen, blijf daar in geloven.
    Groetjes El

    BeantwoordenVerwijderen
  3. En toch denk ik dat als je je er voor openstelt je je met de tijd ook van het onbewuste bewust wordt. Als je jezelf maar toestaat écht te zijn wie je bent. Xx

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het zijn de stapjes die je maakt een mens leert idere dag ,het leven leert.
    Komt goed els .....kost ook tijd volgens mij ben je heel goed bezig

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Elke stap is er een, een overwinning.

    Ik lees al een poosje op jouw blog en vind het heel bijzonder wat je allemaal schrijft en doet!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Je bent zo goed bezig. Doe gewoon zo verder. Groetjes en fijn weekend.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mooi geschreven. Je bent goed bezig! Iedereen heeft wel iets waar hij/zij mee worstelt. Zelf ben ik al 2 jaar aan 't twijfelen over m'n job. Verlang ik te veel of past de job niet bij mij? Zoveel vragen die je jezelf kan stellen, maar inderdaad stap voor stap komen we er wel uit. Fijn weekend!

    BeantwoordenVerwijderen

Het is altijd fijn om van jullie te horen! Bedankt voor je reactie!!!