Droge huid

Eerste hulp bij droge huid, overal

Taboes doorbreken, lastige onderwerpen aansnijden, elkaar helpen: daarom zijn we hier! Noem het een opwijking ;)

Het fietsseizoen is weeral begonnen, dat betekent naast veel buitenplezier onder andere ook zadelpijn.
En in mijn geval: last van droge huid. Mijn ganse lichaam bestaat uit droge, gevoelige huid. Dus moet ik veel smeren, enkel katoenen onderbroeken dragen , wasbaar maandverband gebruiken... Vooral na het fietsen heb ik wel eens last van droge, geïrriteerde schaamlippen. Daar had ik een speciaal zalfje voor; dat ramp o ramp plots niet meer bleek te bestaan. Mijn apotheker had geen vervangmiddel dus keek ik eens rond in de Etos...

Ik zat al uren gehurkt alle  flesjes en doosjes te lezen maar vond niets geschikt. Ik zocht iets om te smeren, niet om te wassen. Plots stond er een lieve verkoopster naast mij die vroeg of ze kon helpen. Daar stond ik dan met een mond vol tanden en rode wangen. Best flauw, ik weet het.
Ik heb dan toch maar uitgelegd dat ik iets smeerbaars zocht omdat ik last heb van droge huid, overal. Het woord 'schaamlippen' durfde ik niet direct in de mond te nemen.
Ze begreep me direct en zei dat ik bij de medicijnen moest kijken ipv bij het maandverband. En daar heb ik gevonden wat ik zocht: Vagisan, vochtinbrengend.
Voor u uitgetest en goedgekeurd!
Voila, uw fietsseizoen is gered :)

Deze tip was helemaal gratis;) De volgende ook: Noem me bij jouw naam.
Wat een boek, overdonderend mooi en ontroerend. Zo veel zin in de film! Iemand al gezien?

''Leven is fouten maken. Vergeet ze niet maar blijf ook niet in je fouten hangen.''
-Johnny Cash-

Fijne dag nog,
vergeet niet te smeren ;)
Liefs Els

Platte kaas

Wat een weken...

Karel sukkelt al een week of 3 met een ontstoken cyste aan zijn neus. Heel gevaarlijk! Hij kon bloedvergiftiging krijgen of een ontsteking in zijn hersenen. We liepen van dokter naar ziekenhuis naar NKO-arts,...
Ondertussen werd hij ook nog eens heel ziek en die ziekte gaf hij aan mij :(
Vorige week waren we dus samen een week thuis en dat klinkt heel wat fijner dan het was :)
Maar ach, langzaam aan kwamen we er wat bovenop. De neus is nog niet terug in orde maar we houden hoop.
Het weer werkt mee, oef:

Dankbaar dat we terug aan het werk zijn.
Alles komt goed, ooit.

En altijd is het zo geweest dat de liefde haar eigen diepte niet kent dan op de dag der scheiding.
-Kahlil Gibran-

Nog een fijne Dankbare Dinsdag,
Els

dE Leesclub las:

Tegen de haat

Goedemorgen, daar gaan we weer: boekbespreking! Iedereen klaar? Thee en koekjes klaar? Ik heb nog veel overschot van mijn verjaardag gisteren, ik kan mij dus nog eens goed laten gaan :)

Deze maand lazen we Tegen de haat van Carolin Emcke, wat vonden jullie er van? Aangezien dit best wel hevige non-fictie is houd ik het voor volgende keer wat luchtiger:

Voor mij van Jojo Moyes. Het derde deel in de Louisa Clark reeks maar zeker ook apart te lezen. Het eerste deel is trouwens al verfilmd (zag ik nog niet, ik durf niet goed). Dat boek bespreken we hier op donderdag 17 mei.

En dan nu Tegen de haat. Geen vlotte-ontspan-lectuur maar wel super boeiend en actueel. Horend tot het soort van boeken dat je moet lezen om een beetje te begrijpen in wat voor een wereld we momenteel leven, niet? Mijn recensie:

Wat een boek. Geweldig actueel, relevant en immens boeiend.

Een boek dat verplichte kost zou moeten worden, op zijn minst voor iedereen die een functie met (maatschappelijke) macht bekleedt.

Emcke begint met het fileren van de ‘haat’, wat houdt dit begrip in, wat betekent het, waar komt het vandaan, hoe zag het er vroeger uit? Heel gedegen onderzoekt zij het begrip op taalkundig vlak en op het vlak van maatschappelijke impact.

Dat maakt dat de eerste hoofdstukken wat droog en afstandelijk zijn maar zeker niet minder boeiend hoor. Verder in het boek komen er meer praktijkgerichte voorbeelden aan bod.

Langzaam aan wordt het boek persoonlijker. Emcke vertelt ons dat ze lesbisch is en ze gebruikt dat ‘anders zijn’ ook om onderwerpen duidelijker aan te kaarten. Want ‘haat’ wordt hier breed besproken. Niet enkel de onverdraagzaamheid tegen vluchtelingen maar ook hoe IS te werk gaat én hoe wij als maatschappij omgaan met iedereen die anders is. Anders qua geloof, uiterlijk, politieke opvatting of geaardheid.

Hoewel er geen pasklare oplossing is om alle haat in de wereld om te buigen naar liefde zijn dit boek en de ideeën van Emcke een geweldige stap in de goede richting. Ze laat ons inzien hoe wij als ruimdenkende personen ook meewerken aan de verspreiding van haat. Door langs de kant te staan en toe te kijken, door niet genoeg na te denken, niet genoeg te analyseren, doordat we niet genoeg beseffen hoe belangrijk het ‘onzuivere’ is. We moeten niet bang zijn voor diversiteit maar deze net omarmen. Alles en iedereen die afwijken van de norm zijn een positieve bijdrage aan een betere wereld. Ik zou het opwijken willen noemen. Waarheidsspreken in al zijn vormen, dat moeten we meer doen. Niet bang zijn, dissidente successen vieren en delen, en mensen beoordelen naar hun daden in plaats van hun afkomst.

Dit boek gaat van heel theoretisch naar heel gepassioneerd, zonder ooit aan deskundigheid in te boeten. Emcke weet een verhaal te vertellen dat je leven zal veranderen en nog lang blijft nazinderen.

Dikke merci aan alle lieverds die weer hebben meegelezen!
Achtereen doen we nog eens een give-away hoor. Ik ben een graag-gever, gaat me beter af dan krijgen (lastig als je jarig bent) :) Noem het een opwijking :)
Karel en ik werken trouwens aan een nieuwe lijn buttons, en het gaan schoontjes worden, hou u vast!

''Een bos is geen verzameling van losse exemplaren maar één groot complex van onderlinge relaties.''
-George Haskell-

Lees ze,
Els

Baby's

Hoera!

Ik zag al baby lammetjes en gisteren mijn eerste baby eendjes, hoera!
De lente komt er echt aan!
#dankbaar

Ok, het zijn nijlganzen maar dat telt ook :)

Oh mooie dagen...


''Soms volgt geluk door iets te beginnen en soms door iets te beëindigen.''
-Olaf Hoenson-

Nog een fijne Dankbare Dinsdag en voor zij die vakantie hebben: fijne vakantie!
Liefs Els

The times they are a-changin

Veranderingen

Helemaal geïnspireerd door de aflevering van DWDD dinsdag! Het thema was The times they are a-changin, naar het liedje van Bob Dylan.
Een echt opwijking liedje!

In de jaren 60 was dit liedje helemaal actueel maar nu ook weer. (Jeangu Macrooy bracht trouwens een geweldige Nederlandstalige uitvoering van dit nummer.)
#metoo, The womens march, genderneutraliteit, de anti-wapen-demonstraties (Emma for President), Black lives matter,...
Zo mooi om te zien allemaal!

Ook wel een beetjes triest dat we nog steeds deze gevechten moeten leveren... Maar, beter vredevol vechten dan onze kop in het stand steken!
Ik ben blij dat we allemaal samen zo goed bezig zijn. Het geeft me hoop en moed en goesting.
Critici, angsthazen, vastgeroesten zullen er altijd zijn maar deze vlam is te groot om nog uit te gaan!

Laten we er samen iets moois van maken!
Wie graag een beetje meer leest over wat en hoe je zelf kan doen, het boek van Naomi is een aanrader.


The line it is drawn
The curse it is cast
The slow one now
Will later be fast
-Bob Dylan- 

Koester je vlam,
liefs Els 

Buurman

Strepen opdoen

Zaterdag gingen we naar een optreden van Buurman en het was zo goed!
De nieuwe liedjes, maar ook de oude, de teksten, de videobeelden.
Ik werd geraakt, ontroerd, vrolijk en geïnspireerd. Ik deed strepen op.
#dankbaar!

Het was in een klein cultureel centrum waar we wel vaker komen. Ik ken het daar, het is er niet te druk, ik ben er wat op mijn gemak. Het was echt een fijn uitje!

De nieuwe cd is iets meer dansbaar, maar de filmische teksten en muziek die ontroeren zijn ook nog aanwezig dus: dubbel fijn!
Buurman is zo een pareltje dat nog veel te weinig mensen kennen, bij deze dus:
ontdek en geniet!

Het is niet de glorie die je groot maakt
of hoe je spotlights reflecteert
Het is hoe je omgaat met dagen die bang zijn
Hoe je telkens weer terugkeert

-Buurman-

Nog een fijne dankbare dinsdag,

Els

PTSS met lepels en strepen

Delen helpt

Deze week las ik een geweldig blogbericht van Kelly, die trouwens altijd en overal geweldig schrijft. In dat bericht schrijft zij over prinses en haar lepels. Oorspronkelijk zou de lepeltheorie van Christine Miserandino komen.

Wat een feest van herkenning! Ik heb ook (geen) lepels! Alleen noem ik dat al jaren mijn strepen. Zo fijn om te lezen dat ik niet alleen sta (wist ik ergens wel al, maar toch). Omdat ik geloof in miserie delen om het leed te verzachten en de schaamte weg te nemen, het taboe te doorbreken, vertel ik hier in het kort over mijn strepen. #opwijking :)

Sinds de overal heb ik ptss, mijn hoeveelheid strepen verminderde drastisch. Na een tijdje bleek de ptss chronisch, mijn aantal strepen voorgoed verminderd. Dat is ferm kut maar valt ook wel een beetje op te lossen. Door minder strepenvretende dingen te doen. Dat is de theorie, de praktijk is iets lastiger.

Afgelopen maanden heb ik elke week een dag extra gewerkt om een zieke collega te vervangen, ik kreeg die giga griep, het was een grijze lange winter,....
Dat betekent dus nog wat strepen minder. Ik kan die aanvullen hoor, met boswandelingen, veel alleen thuis zijn, veel slapen, creatief bezig zijn,... Me time om het modern te zeggen ;)
Maar daar was niet altijd tijd, ruimte en energie voor.

Want ja, strepen 'maken' kost vaak ook energie. Tijdens het maken verspeel je er ook weer een paar. Je moet dus zien dat je op het einde van de rit in de plus staat of het heeft niets uitgehaald.
Strepen kunnen geestelijke maar ook lichamelijke energie bevatten of wegnemen.
Soms denk je strepen te gaan winnen maar valt dat tegen.
Soms verlies je plots strepen, zonder aanleiding of waarschuwing (mijn criticus noemt dat absoluut zwakte, fout van mij, weet ik).
Soms verlies je strepen zonder dat je er iets aan kan doen: collega die niet 3 weken ziek is maar 8 weken, door de tram die niet rijdt en de bus die je dan moet nemen, omdat je niet onder (familiale) verplichtingen uit kan of wil,...
Strepen verlies je soms trouwens ook bij fijne dingen: omdat het er druk is, het lang duurt, het veel indrukken oplevert,...

Leven met strepen is wikken en wegen.
Het maakt wel dat je bewuster gaat leven, meer let op wat levert me iets op en wat niet (al klinkt dat heel egoïstisch en is het daarom niet makkelijk voor mij).
En ja, ik ben daar in theorie veel beter in dan in de praktijk.
Maar ik besef het steeds meer en meer (raar dat het me nog niet al lang kristalhelder duidelijk was, ontkenning zeker): dit is het, hier moet ik het met doen.
Ik kan maar beter loslaten, omarmen, er in duiken en er het beste uit halen.
De overval is dan ook nog maar een dikke 7 jaar geleden, het is blijkbaar soms nog best vers ;)

En er zijn zo veel mensen die het erger hebben, veel erger. En dan schaam ik mij voor mijn enorme berg strepen/lepels in vergelijking met hen. Mijn hart is vandaag bij alle slachtoffers wereldwijd, dikke kus!

Laten wij zacht zijn voor elkander, kind -
want, o de maatloze verlatenheden,
die over onze moegezworven leden
onder de sterren waaie' in de oude wind.
-Roland Holst- 

Liefs,
Els