Oh wonderlijke woorden
Oh, wat heb ik voor de tweede keer genoten van Wonder. Lazen jullie ook mee met dE LeeSclub? En ook zo genoten?
Auggie en zijn familie, met al hun opwijkingen, sluit je toch direct in je hart hé?
Eerst even praktisch: voor ons volgende boek nemen we een kleintje, het is per slot van rekening vakantie. De zonde van de vrouw van Connie Palmen lezen we tegen donderdag 31 augustus. Zie ik je dan hier terug?
En voor nu: theetje en koekje klaar? Daar gaan we!
Wonder door
R.J. Palacio
In de
laatste schrijfcursus die ik volgende kreeg ik het verwijt dat ik te veel met
een boodschap schreef. Mensen zouden dat niet graag lezen volgens onze docente.
Dit boek bewijst het tegendeel. Dit boek verkoopt als een trein, zette allerlei
campagnes tegen pesten in gang en verschijnt in meer dan vijfentwintig landen.
En dat is volkomen terecht.
Wonder, en
Auggie (de hoofdpersoon), houden de lezer een spiegel voor en die spiegel is
confronterend. Je leest dit boek met een zeker ongemak en met de behoefte om
jezelf te veranderen. Je manier van kijken, handelen, oordelen wil je na dit
boek eens grondig onder de loep nemen en dat doen alleen de goede boeken.
Auggie
Pullman is geboren met een gezichtsafwijking en als hij tien is gaat hij voor
het eerst naar een gewone school. Dat dat niet evident is en zelfs een hele
opgave spreekt voor zich.
Waar je in
het begin van het verhaal nog heel hard bezig bent met het wat en hoe van
Auggie’s uiterlijk vergeet je dit op de duur bijna. Net als de (nieuwe) mensen
om Auggie heen.
Het
boeiende aan dit boek is dat niet enkel Auggie zelf maar ook familie en
vrienden aan het woord komen (per hoofdstuk iemand anders). Dat maakt dat je
een meer volledig beeld krijgt over wie Auggie is maar ook dat je leert hoe het
is om te leven met een vriend/familielid als Auggie.
Heel snel
sluit je Auggie en zijn hartverwarmende liefdevolle familie in je hart en aan
het einde van het boek heb je (met tranen in je ogen) spijt dat het uit is. Het
is zo vlot en humoristisch geschreven dat je het in één ruk uitleest.
“Zullen we
er niet een gewoonte van maken…om in het leven altijd ons best te doen om een
beetje vriendelijker te zijn dan nodig is?”
Dat zegt
mijnheer Aarsman, hoofd middenschool, aan het einde van het schooljaar en ik
ben het hier volledig mee eens.
Wat zou de
wereld veel mooier zijn als we allemaal wat vriendelijker voor elkaar zouden
zijn. We weten dat allemaal wel maar soms hebben we iemand als Auggie nodig om
ons daar aan te herinneren. Voor wie geen Auggie tegen mag komen, lees dit boek
als volwaardig alternatief.
Koop dit
boek, lees dit boek, deel dit boek.
Maak het
verplicht leesvoer op scholen.
Want ieder
mens op zich is een Wonder, en “de kosmos” zorgt ervoor dat aan het eind alles
in evenwicht is.”
Bedankt voor het meelezen. Ik vind lezen geweldig maar samen lezen nog meer dan extra super mega geweldig. Merci dus!
Loslaten betekent tijdelijk het houvast verliezen. Niet loslaten betekent voor altijd het houvast verliezen.
-Søren Kierkegaard-
Nog een fijne opwijkende donderdag,
lees ze,
Els
